5 آلات موسیقی ایرانی پژواک در طول اعصار

5 آلات موسیقی ایرانی پژواک در طول اعصار

• ایران, آلات موسیقی ایرانی

فهرست مطالب جابه‌جایی 1. نی‌انبان: ملودی‌های دلربا با ساز موسیقی ایرانی اوج می‌گیرند. 2. تنبور: سیم‌های طنین‌آمیز آرامش3. سنتور: هارمونی های مسحور کننده با ساز موسیقی ایرانی رونمایی شد. تنبک: ریتم موسیقی ایرانی رها شده 5. کمانچه: سفری به سنت های موسیقی ایرانی سازهای موسیقی ایرانی نتیجه گیری  آلات موسیقی ایرانی: اگر به موسیقی غنی از سنت و فرهنگ علاقه دارید، می خواهید صداهای جذاب موسیقی ایرانی را کشف کنید. یکی از ویژگی‌های بارز موسیقی ایرانی، استفاده از سازهای مختلف است که هر کدام صدا و هدف خاص خود را دارند. این مقاله به بررسی آلات موسیقی ایرانی از جمله سنتور، نی انبان، تنبور، کمانچه و تنبک می پردازد. از برای سفر به آلات موسیقی ایرانی با اینجا تریپ برنامه ریزی کن تا 5 آلات موسیقی ایرانی پژواک در طول اعصار نهایت لذت را ببری! با ... بیشتر آشنا شوید.

2

1. نی انبان: ملودی های دلربا با ساز موسیقی ایرانی اوج می گیرند

1. Ney-anban: Enchanting Melodies Soar with Persian Music Instrument

نی انبان نوعی گیوه است که در جنوب ایران به ویژه در اطراف بوشهر رواج دارد. واژه نی‌انبان به معنای «لوله کیسه‌ای» است، اما به‌طور دقیق‌تر می‌توان به نوعی باله‌های هواپیمای بدون سرنشین اشاره کرد که در جنوب ایران پخش می‌شوند. این ساز ایرانی شبیه جرگه بحرینی است که ایرانیان قومی در جزایر خلیج فارس می نواختند. نی انبان

3

2. تنبور: رشته های طنین دار آرامش

2. Tanbur: The Resonant Strings of Tranquility

تنبور یک ساز زهی است. دو سیم دارد و به همین دلیل به آن دوتار نیز می گویند (دو در فارسی دو تار و تار به معنی ریسمان). اما در استان کرمان شاه به آن تنبور می گویند و دارای سه سیم است. بهترین اسناد درباره تاریخچه این ساز، نقاشی ها و توصیفات موجود در موسیقی الکبیر فارابی (950) است. فارابی در این کتاب به دو گونه تنبور اشاره کرده است: تنبور خراسانی و تنبور بغداد. در ایران هشت نوع تنبور با ویژگی‌های صوتی متفاوت وجود دارد.

4

3. سنتور: هارمونی های مسحور کننده با ساز موسیقی ایرانی رونمایی شد

3. Santoor: Mesmerizing Harmonies Unveiled with Persian Musical Instrument

سنتور پرشین یک ساز زهی با سیم هایی است که روی جعبه ای ذوزنقه ای شکل کشیده شده است. اختراع سنتور را به فارابی (قرن نهم میلادی) نسبت می دهند. اولین نشانه این ساز ایرانی از سنگ‌تراشی‌های آشوری و بابلی (669 قبل از میلاد) می‌آید. این ساز را در حال نواختن در حالی که از گردن نوازنده آویزان است نشان می دهد. سنتور ایرانی در ایران پیش از اسلام مردم با آن آشنایی داشتند و به آن کنر می گفتند. شکل سنتور ایرانی از یک کشتی الهام گرفته شده است، رشته های آن مانند تور ماهیگیری است و صدای آن شبیه برخورد امواج به صخره های ساحل است.

5

4. تنبک: ریتم موسیقی ایرانی آزاد شده

4. Tonbak: Persian Music Rhythm Unleashed

تنبک (همچنین تمبک، دونبک، دومبک نیز نوشته می‌شود؛ همچنین به نام ضرب نیز شناخته می‌شود) یک ساز ایرانی است که از چوبی که با پوست بره یا بز پوشانده شده است ساخته شده است. این ساز اصلی کوبه ای موسیقی ایرانی است. تکنیک نوازندگی از صداهای مفصلی با انگشت و صدای کوبیدن استفاده می کند که نمونه ای از صدای ساز است. هجاهای نام آن دو صدای برجسته طبل را تقلید می کند. تنبک معمولاً به صورت مورب در سراسر تنه قرار می گیرد در حالی که نوازنده از یک یا چند انگشت و/یا کف دست(های) دست (های) روی سر طبل استفاده می کند، اغلب ( برای صدای زنگ) نزدیک لبه سر طبل.

6

5. کمانچه: سیری در سنت های موسیقی ایرانی

5. Kamancheh: A Journey into Persian Musical Traditions

کمانچه یا کمانچه (به فارسی: کمانچه) یک ساز زهی آرشه ای ایرانی است که مربوط به رباب آرشه ای، جد تاریخی کمانچه و همچنین به لیره آرشه ای امپراتوری بیزانس، جد خانواده ویولن اروپایی است. تارها با کمان تنش متغیر نواخته می‌شوند: کلمه کمانچه در فارسی به معنی کمان کوچک است (کمان، کمان و -چه، کمان). در موسیقی کلاسیک ایران، ارمنستان، آذربایجان، ازبکستان و ترکمنستان با تغییرات جزئی در ساختار ساز به طور گسترده استفاده می شود.