جشن سده، جشن برکت (تاریخ، تاریخ)

جشن سده، جشن برکت (تاریخ، تاریخ)

Sadeh Festival, a Celebration for Blessings (Date, History)

دهمین روز از ماه بهمن در تقویم ایرانی، 30 ژانویه، به عنوان جشن ایرانی باستانی نامگذاری شده است که بنا به باور ایرانیان باستان، شاه هوشنگ قرن ها قبل از ورود اسلام به ایران آتش را کشف کرد. صد در زبان فارسی به معنای صد است و برخی از مورخان دلیل انتخاب سده برای نامگذاری این روز را این است که 50 شب و 50 روز تا جشن سال نو ایرانی یعنی نوروز باقی مانده است و از آنجایی که آتش در این روز کشف شده است، باعث روشن شدن آن می شود. شب را تبدیل به روز می کند، پس شب را روز حساب می کنند. در نتیجه 50 شب به 50 روز اضافه می شود و تا عید نوروز صد روز می شود. ایرانیان زرتشتی برای ارج نهادن به تقدس آتش، به عنوان یکی از چهار عنصر اصلی در طبیعت، آتش بزرگی را با غروب خورشید روشن کردند و مردم در کنار آتش جمع شدند تا دعا کنند و خدای خود را به خاطر خلقت آتش قدردانی کنند. جشن سده یک جشن ملی است که عمیقاً در دین زرتشتی ریشه دارد و هنوز هم در بسیاری از شهرهای ایران از جمله تهران، کرج، یزد، کرمان، اصفهان، شیراز و بسیاری دیگر جشن گرفته می شود. مراسم سده در کتب تاریخی با انواع مختلف در شهرها و روستاهای مختلف بیان شده است. در کرمان قبل از غروب آفتاب دو موبد زرتشتی انبوهی از بوته‌ها را که برای این منظور جمع شده بودند روشن کردند و در حال خواندن نیایش زرتشتی بودند و هنگامی که تمام توده آتش می‌گیرد، مردم دست در دست هم می‌گیرند، دور آتش حلقه می‌زنند و سرودها و نیایش‌های ویژه می‌خوانند. تا امروز و رویداد. و با کوچکتر شدن آتش، جوانان از روی آن می پرند. یکی دیگر از دلایل جشن گرفتن این روز این است که بیشتر روزهای سرد زمستانی اکنون گذشته است. کشاورزان به عنوان نمادی برای بازگرداندن گرما به زمین های کشاورزی، خاکستر آتش سده را برداشته و در زمین های کشاورزی و مزارع خود بهار می کنند. سده از قرن‌های طولانی و تهاجمات مغول‌ها، افغان‌ها و اعراب جان سالم به در برده است. در بین همه ایرانیان مراسم ارزشمندی است. امروزه همه بدون در نظر گرفتن اعتقادات مذهبی خود جشن سده را برای ارزش دادن به روح خدا می گیرند. مراسم سده جشن گرما، نور و برکتی است که آتش سخاوتمندانه به انسان هدیه می کند. جشن ایرانی سده نوروز زرتشتیان