صومعه سنت استپانوس

صومعه سنت استپانوس

The St. Stepanos Monastery

صومعه سنت استپانوس یک صومعه ارامنه در حدود 15 کیلومتری شمال غربی جلفا، استان آذربایجان شرقی، شمال غربی ایران است. این دره عمیقی در کنار رود ارس در سمت ایرانی مرز بین جمهوری خودمختار نخجوان و ایران واقع شده است. از سال 2008 همراه با صومعه سنت تادئوس و کلیسای کوچک دزورزور در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. سنت بارتولومئو برای اولین بار کلیسایی را در حدود سال 62 پس از میلاد در این مکان تأسیس کرد، اما آثار کمی از آن باقی مانده است. از آن زمان هایک آجیمیان، محقق و مورخ ارمنی، ثبت کرده است که این کلیسا در قرن نهم میلادی ساخته شده است، اما زلزله های مکرر در آذربایجان، ساختار قبلی را کاملاً فرسایش داده است. اولین صومعه در قرن هفتم ساخته شد و در قرن دهم گسترش یافت. پس از این دوره، صومعه در طول جنگ های بین سلجوقیان و امپراتوری بیزانس در قرن 11 و 12 آسیب دید. این صومعه ها حدود 2000 سال از تخریب جان سالم به در برده اند، هم منشأ انسانی و هم در نتیجه بلایای طبیعی. آنها چندین بار با روحیه ای مطابق با سنت های فرهنگی ارمنی بازسازی شده اند. سنت بارتولومیوس رسول برای اولین بار کلیسایی را در حدود سال 62 پس از میلاد در زمان امپراتوری اشکانی در این مکان تأسیس کرد. اولین صومعه در قرن هفتم ساخته شد و بعداً در قرن دهم توسعه یافت. این صومعه در طول جنگ‌های بین سلجوقیان و امپراتوری بیزانس در قرن 11 و 12 آسیب دید. پس از فتح این منطقه توسط مغولان هولاگو خان، نوه چنگیزخان، در اواسط قرن سیزدهم، قرارداد صلحی بین کلیسای ارمنی و ایلخانان امضا شد و مسیحیان وضعیت مساوی را حفظ کردند. این صومعه در نیمه دوم قرن سیزدهم بازسازی شد و در سال 1330 به رهبری زکریا به طور کامل بازسازی شد. در قرن 14 و 15، صومعه سنت استپانوس در اوج نفوذ فرهنگی و فکری خود بود و نقاشی‌ها و نقاشی‌ها را تولید می‌کرد. نسخه‌های خطی روشن در دین، تاریخ و فلسفه. در اوایل قرن پانزدهم، سلسله جدید صفوی از ارامنه محافظت می‌کرد، اما این منطقه در مرکز درگیری‌ها با عثمانی‌ها بود که در سال 1513 به ارمنستان غربی حمله کردند. این صومعه به تدریج در قرن شانزدهم رو به زوال گذاشت. شاه عباس اول در سال 1604 ساکنان منطقه را اخراج کرد و صومعه متروک شد. پس از سال 1650، صفویان منطقه را دوباره اشغال کردند و صومعه متروک در اواخر قرن هفدهم بازسازی شد. در آغاز قرن هجدهم، منطقه تحت گسترش امپراتوری روسیه قرار گرفت. ایروان در سال 1827 توسط روس‌ها فتح شد و بر اساس عهدنامه ترکمنچای، مرز ایران و روسیه متعاقباً در اراکس تعیین شد. در نتیجه، بخشی از جمعیت به زور به ارمنستان روسی آواره شدند. حاکمان قاجار به حمایت از ارامنه ادامه دادند و بازسازی صومعه سنت استپانوس را بین سال‌های 1819 و 1825 تشویق کردند. این صومعه در قرن بیستم چندین بار بازسازی شد. برخی از مطالب توسط تیم ایران گردی از ویکی پدیا گرفته شده است. تورهای ایران صومعه سنت استپانوس