برج سکوت یزد (عکس، تاریخ، حقایق، زمان)

• ایران, برج سکوت

در مناظر خشک یزد، ایران، شاهدی بر باورها و آداب فرهنگی باستانی است که به آن برج سکوت می گویند. این بنای مرموز که به نام دخما یا دخما نیز شناخته می‌شود، مکانی مورد احترام برای پیروان دین زرتشتی است و نگاهی اجمالی به یک سنت تدفین بی‌نظیر که قدمت آن به قرن‌ها پیش می‌رسد، ارائه می‌کند. برج سکوت یزد، با تاریخ پیچیده و اهمیت فرهنگی خود، به عنوان پلی است که گذشته را به حال متصل می کند و به ما امکان می دهد تا ملیله های غنی از اعمال مذهبی را که هویت منطقه را شکل داده است، کشف کنیم. برای سفر به برج سکوت با اینجا تریپ برنامه ریزی کن تا نهایت لذت را ببری! با برج سکوت یزد (عکس، تاریخ، حقایق، زمان)، تاریخچه برج سکوت یزد، اهمیت فرهنگی، کارکرد برج های باستانی زرتشتی سکوت، برج سکوت یزد حقایق، ... بیشتر آشنا شوید.

اهمیت فرهنگی

Cultural Significance

برج سکوت از اهمیت فرهنگی عمیقی در جامعه زرتشتی برخوردار است. این نشان دهنده پیوندی پایدار با گذشته است که سنت‌های باستانی را که در نسل‌ها حفظ شده‌اند، به پیش می‌برد. علیرغم کاهش تدریجی جمعیت زرتشتی در ایران و مدرن شدن مراسم تشییع جنازه، برج سکوت به عنوان شاهدی بر ارادت بی دریغ جامعه زرتشتی به اعتقادات خود است. درون برج سکوت یزد، اما در سال‌های اخیر، تغییرات در مقررات زیست‌محیطی و شهرنشینی، چالش‌هایی را برای رویه سنتی برج سکوت ایجاد کرده است. نگرانی در مورد جمعیت کرکس ها، ملاحظات بهداشتی و تغییر هنجارهای اجتماعی، بحث هایی را در جامعه زرتشتی در مورد آینده این عمل به راه انداخته است.

کارکرد برج های باستانی زرتشتی سکوت

The Ancient Zoroastrian Towers of Silence Functionality

ساخت دخماس که به برج‌های سکوت نیز معروف است و قرار دادن متوفی در آن، ریشه عمیقی در نظام اعتقادی زرتشتیان داشت. زرتشتیان جهان را مرکب از چهار عنصر اساسی می دانستند: آب، آتش، خاک و هوا. با توجه به این باور، عمل سوزاندن و دفن را آلوده کننده خلوص این عناصر می دانستند. در پاسخ، زرتشتیان راه حلی مبتکرانه برای جلوگیری از آلودگی عناصر با ساخت برج هایی با سکوهای مرتفع اندیشیدند. زرتشتیان پس از مرگ یک نفر، جسد را به برج سکوت یا دخمه می بردند. این عمل باعث شد که بدن بدون به خطر انداختن خلوص عناصر طبیعی به طبیعت بازگردد. این برج ها به دقت و مطابق با اصول جذاب طراحی شده بودند. مناطق جداگانه ای در دخمه برای اجساد مردان، زنان و کودکان تعیین شده بود. فضای مرکزی برج مدور، معروف به «استودان» به دفن و ضدعفونی استخوان‌ها اختصاص داشت. اجساد متوفی به عنوان رزق و روزی برای پرندگان لاشخور مانند کلاغ و سایر موجودات پرندگان عمل می کرد. جاذبه‌های نزدیک برج سکوت هنگامی که فرآیند جمع‌آوری کامل شد، استخوان‌های باقی‌مانده با دقت در داخل «استودان»، یک ساختار مرکزی چاه‌مانند در دخما قرار گرفتند. این فرآیند پیچیده به دقت تنظیم شده بود تا اطمینان حاصل شود که نه زمین و نه آتش آلوده نمی شوند. در فضای خالی مرکزی دخما، چاه «استودان» به عنوان مخزن استخوان‌های باقی مانده پس از فرآیند جمع‌آوری عمل می‌کرد. این فرایند درک زرتشتیان از زندگی و مرگ را به عنوان بخشی از یک چرخه کیهانی بزرگتر تجسم می بخشد و پیوند عمیق آنها را با عناصر و خود طبیعت تقویت می کند.

آیا از برج سکوت هنوز استفاده می شود؟

Is Tower of Silence Still Used?

تا سال 1971، مراسم تشییع جنازه مربوط به برج سکوت، مانند قرار دادن متوفی در داخل برج برای قرار گرفتن در معرض دید، در این مکان انجام می شد. اما پس از آن زمان، این مراسم متوقف شد. برج سکوت در شهر یزد در ایران به نظر می رسد که استفاده از برج سکوت برای مقاصد خاکسپاری در گذشته متوقف شده است. تغییرات محیطی، نگرانی‌های بهداشتی، تغییر در رفتارهای فرهنگی و تمایل به همسویی با هنجارهای مدرن به تغییر در روش‌های تدفین و آیین‌های مرتبط در جامعه زرتشتی کمک کرده است. علاوه بر این، نزدیکی گورستان زرتشتیان به این مکان نشان می‌دهد که پس از پایان دادن به مراسم برج سکوت، جامعه به روش‌های مختلف تدفین از جمله تدفین در داخل زمین در نزدیکی برج سکوت روی آورده است. این تغییرات می تواند نمادی از تحول فرهنگ و تمدن جامعه زرتشتی در پاسخ به چالش های معاصر باشد.

طرح دخما

Dakhma Design

این فضاهای مدور اغلب بر فراز کوه های مرتفع، دور از روستاها و سکونتگاه ها ساخته می شدند و فاصله ای از مردم محلی را فراهم می کردند. دیوارهای اطراف دخمه از سنگ و سیمان ساخته شده و یک در کوچک آهنی برای ورود و خروج طراحی شده است. محیط دخمه تقریباً صد متر بود. دخما که به برج سکوت نیز معروف است با دیدن عکس های برج سکوت یزد به راحتی می توانید به عظمت این دخم های تاریخی پی ببرید. کف داخلی از دیوارها به سمت پایین به سمت مرکز شیب داشت، جایی که چاه عمیقی قرار داشت که گاهی با چهار چاه عمیق تر در اطراف دخمه همراه بود. اعماق این چاه ها معمولاً با شن و ماسه پر می شد و عمق آن به حدود یک متر می رسید.