عشایر قشقایی

عشایر قشقایی

Qashghai Nomads

عشایر قشقایی که با گله‌های خود در فصل زمستان از سواحل خلیج فارس به سمت کوه‌های خنک‌تر اطراف اصفهان در تابستان حرکت می‌کنند، قشقایی‌ها گروهی عشایری از ایران هستند که اصالتاً ترک دارند که هنوز هم زندگی سنتی دارند و تفاوت چندانی با آن ندارند. امروزه اعتقاد بر این است که حدود یک میلیون نفر از مردم ایران را عشایر تمام وقت تشکیل می دهند که 125 درصد از کل جمعیت را تشکیل می دهند. به‌عنوان قرقیزستان یا مغولستان، ایران از نظر فرهنگی و قومی به قدری متنوع است که حتی جمعیت عشایری آن نیز به گروه‌ها و طوایف مختلفی تقسیم می‌شوند که شاید بزرگ‌ترین آن‌ها قوم قشقایی باشند. از ترکیه که مدام در میان رشته کوه های زاگرس حرکت می کند، رشته کوهی واقع در غرب ایران، که به نوعی مرز با عراق را می کشد. فارسی را روان صحبت کنید که زبان رسمی ایران است مانند اکثر ایرانیان، آنها مسلمان شیعه هستند تاریخ قشقایی در ایران (قرمز) از نظر تاریخی، اعتقاد بر این است که زبان های ترکی از آسیای مرکزی از قرن یازدهم یا دوازدهم به بعد وارد ایران شده اند. زنده ماندن، کوچ نشینان همیشه موظف به جنگ بوده اند، زندگی سرگردانی دارند و اسناد و آرشیو جمع نمی کنند، اما عصرها، در اطراف آتشی که کم می سوزد، بزرگان حوادث شگفت انگیز را نقل می کنند، کارهای دلاوری که قبایل به آن افتخار می کنند. داستان حماسی از پدر به پسر، در طول اعصار روایت می شودقبایل آسیای مرکزی به دلیل جنگ ها، نزاع ها، ناآرامی ها مجبور شدند استپ های خود را رها کرده و به دنبال چراگاه های جدید بگردند ... بنابراین هون ها، ویزیگوت ها و قبل از آنها آریایی ها به هند، ایران، اروپا حمله کرده بودند و ترک ها مناطقی را که در آنجا بودند رها کرده بودند. آنها قرن ها ساکن شده بودند، شروع به حرکت در کوه های آلتای و فرورفتگی های خزر کردند و در نهایت خود را در مرزهای امپراتوری ایران و آسیای صغیر مستقر کردند، اگرچه این نسخه ها متفاوت است، اما معتقدیم که ورود اقوام ما به ایران همزمان با فتوحات ایران بوده است. چنگیز خان، در قرن سیزدهم اندکی پس از آن، اجداد ما خود را در دامنه های قفقاز مستقر کردند. تحمیل شکست به تیمورلنگ قرن‌ها در سرزمین‌های اطراف اردبیل ساکن بودیم، اما در نیمه اول قرن شانزدهم در جنوب ایران ساکن شدیم، شاه اسماعیل از رزمندگان ما خواسته بود که از این بخش از کشور در برابر نفوذ پرتغالی‌ها دفاع کنند. بدین ترتیب، اقوام ما به استان فارس در نزدیکی خلیج فارس آمدند و هنوز تنها با پشته کوهی از آن جدا می شوند، مکران کوچ سالانه کشکایی ها در جستجوی مراتع تازه، آنها را از جنوب به شمال می راند. جایی که آنها به محله تابستانی خود "ییلاق" در کوه های بلند نقل مکان می کنند. و از شمال به جنوب، به قشلاق خود، "قیشلاق" در تابستان، گله های کشکی در دامنه کوه دینار چرا می کنند. گروهی از کوه‌های 12000 تا 15000 پایی که بخشی از زنجیره زاگرس هستند در پاییز اردوگاه گسست کشکی را ترک می‌کنند و در مناطق گرم‌تر نزدیک فیروزآباد، کازرون، جره، فراشبند در حاشیه رودخانه زمستان می‌گذرانند. تپه، تا اینکه در ماه آوریل، یک بار دیگر سفر سالانه خود را آغاز می کنند. مهاجرت توسط رئیس کشکی سازماندهی و کنترل می شود. ایلات با احتیاط از روستاها و شهرهایی مانند شیراز و اصفهان اجتناب می کنند، مبادا گله های آنها که هفت میلیون راس تخمین زده می شود، باعث ایجاد مشکلات جدی شود. آسیبمهاجرت سالانه بزرگ‌ترین اقوام ایرانی است. ارائه آمار دقیق دشوار است، اما ما معتقدیم که تعداد قبایل اکنون به 400000 مرد، زن و کودک می‌رسد. از «ایل خان»، ناصرخان، رئیس ایلات کشکایی، در سال 1953 مرد قشقایی عشایری با قلیان شهرستان سپیدان، شکارچی قشقایی ایران و همسرش قشقایی در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 در ایران یک نیروی سیاسی مهم در ایران بودند. در جنگ اول، آنها تحت تأثیر ویلهلم واسموس، کارمند کنسولگری آلمان قرار گرفتند و در کنار آلمانی‌ها قرار گرفتند در طول جنگ جهانی دوم، قشقایی‌ها تلاش کردند مقاومت در برابر نیروهای اشغالگر بریتانیا و شوروی سازماندهی کنند و در سال 1943 با استفاده از عملیات ANTON از آلمان‌ها کمک بی‌اثر دریافت کردند. که (همراه با عملیات FRANZ) شکست کامل را نشان داد. در سالهای 1945-1946 شورش بزرگ تعدادی از کنفدراسیون های قبیله ای، از جمله قشقایی ها، که شجاعانه جنگیدند تا زمانی که روس های مهاجم عقب رانده شدند، رخ داد. اصلاحات ارضی انقلاب سفید شورش سرکوب شد و در عرض چند سال بسیاری از قشقایی ها مستقر شدند اکثر سران طوایف به تبعید فرستاده شدند. ایالات متحده و آلمان برخی از مطالب از ویکی پدیا توسط تورهای تیم ایران ویکی پدیا تورهای ایران گرفته شده است.